Reageerbuiswildernis (14.4.2010 nrc.next)

Even leek het zover te zijn: GeenStijl beweerde maandagavond dat er wolven in Limburg waren gesignaleerd. Je weet wel, van die woeste schapensnaaiers, hongerig en wreed. Maar het bleek ophef om niks. Men concludeerde dat het een gewone Husky-hond geweest moest zijn. ‘Als dit een wolf is, dan is mijn hond Wolverine’, smaalden de reaguurders.

Maar het had best gekund. De wolven zijn één nacht lopen verwijderd van Nederland. En Staatsbosbeheer heeft alvast de rode loper uitgelegd. Het zou de kers op de taart van het biodiversiteitbeleid zijn. De voltooiing van een zorgvuldig geconstrueerde voedselketen waar de wolf aan de top mag plaatsnemen. Dan kan het schouwspel beginnen: eet die wilde wolf straks een wild zwijn of een edelhert op en kunnen we net doen alsof het puur natuur is. Alsof het geen reageerbuiswildernis is.

Want de komst van de wolf is gepland, van te voren bedacht. Het is het directe gevolg van streng Europees natuurbeschermingsbeleid. In Nederland worden er 162 Natura2000-gebieden aangewezen, waar de natuur ruim baan krijgt en de mens zich niet meer mag verroeren. Uiteindelijk moet het één aaneengesloten Europees wandelgebied voor dieren als de wolf worden.

Staatsbosbeheer orkestreert alvast vooruit. Het liefst dirigeren ze de wolf zo snel mogelijk naar de Oostvaardersplassen. Als gevolg van het natuurbeleid waarin zo weinig mogelijk mag worden ingegrepen, sterven daar namelijk elke winter honderden paarden, runderen en herten een verschrikkelijke hongersdood. En wat is nou ‘echter’ dan een roedel hongerige wolven die de zwakkere dieren opruimt? Dat is nog steeds dierenleed, maar dan is het tenminste ‘natuur’. Zorgvuldig geplande, op de tekentafel ontworpen, natuur.

Ik ben benieuwd wat er gebeurt als de rentree van een wolf in Nederland begeleid zal gaan met een foto van een boer die met zijn dubbelloops geweer het beest meteen heeft omgelegd. De natuurbescherming zal waarschijnlijk wel boos zijn. Lompe boeren mogen niet aan ‘hun’ biodiversiteit komen. Maar als we van natuur houden zouden we de oerdrang van de mens om zijn habitat te beschermen tegen directe gevaarlijke concurrenten moeten respecteren. Want dat is exact wat het zou zijn: Natuur, in zijn meest ongeplande spontane vorm.