Ja Neelie. Ja Neelie. Ja Neelie. Het was een mooi spel dat ik als kind op de achterbank speelde. Die bordjes met ‘100 km’ langs de snelweg waren daar neergezet door Neelie, minister Neelie Kroes begrijp ik nu. En die wilde niet dat je te hard reed. Mijn vader maakte ons wijs dat ze de bordjes precies zo ver uit elkaar had gezet, dat er net één keer ‘Ja Neelie’ tussen paste. Eindeloos zaten we te meten of papa niet te hard reed. 100 km Ja Neelie. 100 km, Ja Neelie. Ja Neelie. Ja Neelie.
Ja, die Neelie maakte al vroeg grote indruk. Een krachtige vrouw, een vrouw die je nederig, met twee woorden, gehoorzaamt. Gisteren liet ze weten dat een premierschap ‘niet aan de orde’ zou zijn. De echte mensen vertaling daarvan is: ‘Laat Rutte nu maar eensgezindheid veinzen, ik kom heus wel als het nodig is’.
Het zou een verademing zijn. Ditmaal weten we namelijk van te voren dat het de komende kabinetsperiode niet zal gaan om immigratie of integratie. Nee, er moet bezuinigd worden om de vorige crisis op te lossen, en tegelijkertijd hunkeren we naar iemand met de ervaring en het inzicht om een volgende, ditmaal Europese monetaire, crisis te voorkomen. Bij voorkeur, een econoom. Bij voorkeur, iemand die kind aan huis is bij de Europese Commissie. De keuze lijkt me eenvoudig.
Die autoritaire Nikkelen Neelie zou meer dan welkom zijn. Bekvechtend op tv gooien onze zogenaamde toekomstige premiers hun staatsmanschap te grabbel. Ze verliezen zich in de broekpoep-humor van Paul de Leeuw of lachen zich het schompes om de bloopers van ‘De TV draait door’. Neelie Kroes zou daar vast niet aan meedoen. Ze hoeft geen humor te hebben. Ze is een staatsvrouw, een Europese koningin die vanaf haar troon de decreten per dozijn uitvaardigt. Op enkele uitzonderingen na, gehoorzamen haar onderdanen braaf. Microsoft, 497 miljoen euro boete. Ja Neelie. ABN Amro: ‘HBU verkopen of een boete’. Ja Neelie. Heineken, ING. allemaal zeiden ze: Ja Neelie Ja Neelie, Ja Neelie.
Ze zullen het een draai van de VVD vinden. Ze zullen wel klagen dat de kiezers zijn voorgelogen. Maar als het stof gaat liggen, zal een harde humorloze hand dit land weer op orde brengen. En wij zullen gehoorzamen. Ja Neelie, ja Neelie, ja Neelie. Ik hoop het van harte.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
zat vanmorgen in een hele saaie wachtkamer ergens en ik lag echt helemaal in een deuk om dat 'ja neelie' spelletje. Briljant spel :)
BeantwoordenVerwijderenLaat Neelie maar in Brussel, daar zit ze op haar plaats en is ze goed in. Als MP weet ik niet zo zeker of ze dan wel op de goede plaats zit.
BeantwoordenVerwijderenGoed gevonden :)
Volgens mij was het Hanja Maij Weggen die de bordjes heeft neer laten zetten.
BeantwoordenVerwijderenzie http://www.goeievraag.nl/vraag/indertijd-gele-bordjes-snelheidbeperking-midden.31199
Ik weet het nog omdat Youp van het Hek er indertijd een grap over maakte in zijn oudejaarsconference.
Precies zoals jij beschrijft in je 1e alinea.
Je vergist je dus behoorlijk.
Er zijn tegenstrijdige verhalen over te vinden. In dit Wikipedia-lemma wordt weer gerept over het 'geeltje van Neeltje'.
BeantwoordenVerwijderenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Kaasplankje
Dit schrijft de NRC-redactie nadat dezelfde vraag naar de krant was gestuurd.
'Voor zover ik kan vinden is de maximumsnelheid op de Nederlandse snelwegen op 1 mei 1988 verhoogd van 100 naar 120 km per uur. Neelie Smit-Kroes (toen nog) was Minister van Verkeer en Waterstaat van 1982 - 1989, dus de verhoging is onder haar ministerschap ingesteld. Als proef zijn in 1988 3000 gele 100-km-bordjes langs de snelwegen geplaatst (wat ook wel logisch is want op een deel van de snelwegen in de randstad is de limiet nog steeds 100 km per uur), later is het aantal uitgebreid. Ten tijde van Tineke Netelenbos zijn de gele bordjes vervangen en wordt op trajecten van 100 km per uur de snelheidslimiet vermeld op het hectometerpaaltje.'
Er is zelfs nog ophef over het bestellen van de bordjes geweest las ik ergens. Kroes had die namelijk laten maken bij een Italiaans bedrijf van wie de baas een gode vriend was of zoiets. Waar ik dat gelezen heb weet ik niet meer.