Wie is die mevrouw eigenlijk? Die Jongerius? Die pretendeert dat ze ‘onze’ belangen loopt te behartigen. Mijn belangen behartigt ze niet. Ik ben niet lid van haar vakbond. Het spreekt me niet zo aan, zo’n club met suffe hesjes, die te pas en te onpas het land dreigt plat te leggen met woeste OV-stakingen.
En eigenlijk spreekt het niemand meer aan. Nog maar 20 procent van de Nederlandse werknemers is lid. En die zijn voornamelijk grijs en verbitterd.
Het is best bijzonder dat een organisatie die al dertig jaar lang leegloopt, namens ons de AOW-onderhandelingen voert. Die AOW geldt straks namelijk voor alle werknemers, niet alleen voor de vakbondsleden. Terwijl het ons misschien niet zoveel kan schelen als we twee jaar langer moeten doorwerken. Wij hebben geen vakbond meer nodig. Wij slepen zelf wel de loonsverhoging en voordelige pensioenregeling uit onze werkgever. En vaak met aanzienlijk meer efficiëntie en succes.
Dit weekend leek het eventjes alsof de FNV een kans aangreep om weer een beetje op te bloeien. Het oude arbeids-maatje PvdA kon niet meer om steun worden gevraagd, die stemmen gewoon vóór die 67 jaar. Dus flirtte Jongerius openlijk met de nieuwe arbeiderspartij PVV. Een arbeiderspartij die wel een achterban heeft. Een groeiende zelfs. Wilders nodigde haar prompt uit voor een overleg.
Maar de liefde tussen Jongerius en Wilders duurde maar één weekend. Zondagavond om 23:14 stuurde FNV haastig een persbericht. Bang om haar achterban kwijt te raken, ontkende ze snel „een samenwerking” met de PVV.
En zo kan het gebeuren dat Jongerius de grootste politieke steun die op dit moment te krijgen is afwijst. Nou, mevrouw Jongerius, wees maar niet bang dat uw achterban er opeens van door gaat door uw vluggertje. Uw achterban is al dertig jaar bezig met er van door aan het gaan. De arbeider heeft niks meer aan de vakbond.
Vrijdag stemt het kabinet in met 67 jaar en de PVV komt als enige winnaar uit de bus. Alweer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten