Nog niet naar huis (column nrc.next 02.12.2009)

In Kamp Holland gaat het leven gewoon door. Beetje fitnessen, beetje internetten, even stoer kijken voor de foto met Wim Lex, vervolgens op levensgevaarlijke missie in het armste land ter wereld en ’s avonds kan er weer worden gelachen met die gekke Guido Weijers. Giel Beelen moet tijdens de lunch nog wel even plat op zijn buik gaan liggen als het luchtalarm gaat, maar ’s avonds zet hij alsof er niets gebeurd is nog een laatste plaatje op: Handjes op elkaar mannen! Voor het vaderland! Daar gaat ie: ‘WE GAAN NOG NIET NAAR HUIS, NOG LANGE NIET, NOG LANGE NIET’.

Obama kondigt maandagnacht 30.000 extra troepen aan, Engeland stuurt al 500 man extra, Frankrijk blijft, Polen blijft, zelfs Duitsland, dat allergisch is voor oorlog, blijft. En Verhagens handen jeuken. Hij wil niets liever dan dat als de Toppers in 2011 weer bij elkaar komen, de handjes ook in Kamp Holland weer de lucht in kunnen.

Ja, natuurlijk waren er toezeggingen. We zouden in 2010 vertrekken. Maar uiteindelijk viel het toch reuze mee met de publieke tegenstand? Zelfs toen de eerste bodybags naar huis kwamen werd er niet tegengesparteld, waren er geen demonstraties. Men bleef thuis en ondertekende gelaten de online condoleanceregisters. Het zou ongepast zijn om vragen stellen. Dat hadden die jongens niet gewild.

Ik wil geen condoleanceregister meer tekenen. Ik wil geen rekening meer houden met wat de omgekomen militairen wel of niet hadden gewild. Ik wil dat we daar weg gaan. In acht jaar is het niet gelukt om Bin Laden te vangen, of om een geloofwaardige regering te installeren, of om eerlijke verkiezingen te organiseren, laat staan om de Taliban te verslaan. En wij surfen elke maand weer naar een hyves-profiel om te zien dat de 20-jarige soldaat-der-eerste-klasse Timo een bootje had voor de Amsterdamse grachten. En dat korporaal Aldert net 22 was geworden. Zijn lievelingsfilm was Scarface.

Onzichtbare ‘Support our troops’ stickers prijken op veel Nederlandse auto’s en voordeuren. Zolang wij de missie en de jongens zo hartstochtelijk blijven steunen, en zolang geen enkele politieke achterban, noch links, noch rechts, noch christelijk, echte verontwaardiging tentoonspreid, is het nog niet klaar in Afghanistan. Wij gaan nog lang niet naar huis.